16-12-2013 | In gesprek met Leon Tebbe
Onder goede belangstelling heb ik een interessant gesprek met Leon Tebbe gevoerd. Over het kijken, kijken en kijken; over de dingen die misschien niet zijn wat ze lijken;
over het opzetten van een abstract schilderij, zonder vooropgesteld plan het doek vullen van linksboven naar rechts onder, maar dan moet het na afloop allemaal wel kloppen, " het moet niet van het doek vallen als je eraan schudt";
over de stillevens, die moeten kloppen vóór hij ze gaat schilderen!;
over de naamgeving van zijn schilderijen: soms leest hij een fragment en denkt dan, ja, dat is het wat ik er mee bedoelde, zo kwam "Ooit ga ik mijn dromen doen"
aan haar naam, het schilderij van een personage uit lang vervlogen tijd die zich ineens in een ruimte met een doorkijk naar moderne kunst bevindt;
over de tegels, die hij achter elkaar, vrij , uit de losse hand componeert;
over zijn kunstenaarschap, de ontwikkelingen, elke dag, nog steeds, laat dat alsjeblieft door blijven gaan; zijn twijfels, altijd wel aanwezig en soms de bevestiging, ja dit beeld had ik in mijn hoofd;
kortom een geanimeerd gesprek met een bescheiden maar bevlogen kunstenaar.
